Czy wiesz, że golce posługują się dialektami?

Golce piaskowe nie przestają zadziwiać. To bardzo nietypowe gryzonie. Są prawie nagie, bardzo odporne na nowotwory i żyją pod ziemią nawet do 30 lat, w dużych koloniach z jedną rozmnażającą się samicą – królową. Niedawno naukowcy odkryli, że golce wykazują dużą elastyczność wokalną i umiejętność uczenia się, a oddzielne kolonie mają swoje własne dialekty.

Gadatliwe gryzonie z dialektami

Golce nieustannie wydają różne dźwięki i mają co najmniej 17 odrębnych ich typów. Najczęściej używanym przez nie sygnałem głosowym jest tak zwane “miękkie ćwierkanie” ( z angielskiego „soft chirp”). Osobniki używają go jako powitania, gdy spotykają się w korytarzach.

Naukowcy nagrali tysiące takich sygnałów z kilku kolonii w niewoli i przeanalizowali je za pomocą technik uczenia maszynowego. Ćwierkania z różnych kolonii wyraźnie się od siebie różniły, na przykład kombinacją częstotliwości i asymetrii fali dźwiękowych.

Rozpoznawanie kto swój, a kto nie

Kiedy zwierzęta były trzymane indywidualnie i słuchały nagrań z różnych kolonii, częściej reagowały “ćwierkaniem” na nawoływania z własnej kolonii. Nie wydaje się to być (tylko) wynikiem rozpoznawania konkretnych osobników, ale raczej typu powitań przynależnych do danej grupy. Ponieważ gdy badacze stworzyli sztuczne dźwięki wykorzystujące specyficzną dla danej kolonii częstotliwość i asymetrię fali, zwierzęta reagowały częściej na dźwięki przypominające „ćwierkania” ich kolonii.

Różnice w powitaniach między koloniami są prawdopodobnie ważne w rozpoznawaniu, kto do nich należy, a kto jest intruzem. Jest to kluczowe dla zapewnienia spójności i bezpieczeństwa grupy.

Nauka właściwego dialektu

To, jaki typ powitania wydaje dany osobnik, zależy od kolonii, w której się wychował. Kiedy osierocone młode golce zostały przeniesione do innej kolonii, zaczynały używać „ćwierkania” charakterystycznego dla grupy zastępczej.

Jednak nie tylko młode mogą nauczyć się nowego dialektu a do tego nie jest on niezmienny w obrębie kolonii. Po śmierci królowej rozpoczyna się okres anarchii, kiedy to o panowanie walczy wiele samic. W tym okresie „ćwierkania” rejestrowane w kolonii były bardziej zmienne. Jednak gdy pojawiła się nowa królowa, powitania stały się bardziej jednolite, ale inne niż za panowania poprzedniej królowej.


Autorzy badania podsumowali: “golce pustynne sygnalizują przynależność społeczną za pomocą używanego dialektu. Cechy dialektu mogą być przekazywane między pokoleniami, co jest zaskakującym wyczynem jeśli chodzi o gryzone”. Uczenie się sygnałów dźwiękowych jest w rzeczywistości rzadkie nawet wśród innych ssaków. Jest więc prawdopodobne, że złożoność społeczeństwa golców ewoluowała wraz ze złożonością wokalną. Czyżby było to coś co łączy te gryzonie z ludźmi?


Więcej o golcach piaskowych możesz dowiedzieć się tutaj.


You can find the English version of this post here.


Zdjęcie: Von Ltshears – Eigenes Werk, Gemeinfrei, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1568930

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *