Jego ciało zostało znalezione 13 maja 2021 roku o godzinie 14:08. Liczne rany na szyi i głowie jednoznacznie wskazywały na przyczynę śmierci.
Choć sprawcy już w pobliżu nie było, wkrótce został wykryty. Nie wiedział, że scena została zarejestrowana przez kamerę monitoringu. Zabójcą okazał się jeden z pozostałych, mieszkających w wolierze, samców mazurka. Agresor zaatakował ofiarę o godzinie 12:22 i dziobał ją przez trzy minuty, aż do jej śmierci. Stare powiedzenie okazało się prawdziwe i zabójca wrócił na miejsce zbrodni i zaatakował zwłoki jeszcze dwukrotnie.
Szybko znaleziono sprawcę i narzędzie zbrodni. Ale pozostało jedno pytanie: Jaki był motyw ataku? Trzy powody wydawały się najbardziej prawdopodobne: rywalizacja o miejsce na gniazdo, obrona partnerki przed rywalami lub walka o dominację. Naukowcy postanowili poszukać odpowiedzi w nagraniach grupy z miesięcy poprzedzających zdarzenie. Okazało się, że ataki na ofiarę zdarzały się już na wiele tygodni przed zabójstwem. Były one najczęstsze w okresach, gdy partnerka zabójcy była płodna (podczas składania jaj i późnej fazy lęgowej), ale znacznie rzadsze w innych fazach okresu lęgowego, w tym podczas budowy gniazda.
W raporcie zabójstwa stwierdzono, że ” było ono najprawdopodobniej związane z pilnowaniem samicy przed potencjalnymi rywalami” oraz ” atak prowadzący do zabójstwa był podsycany przez wysoki poziom agresji u napastnika i agresja ta utrzymywała się nawet po śmierci ofiary”. W pewnym sensie można powiedzieć, że była to zbrodnia w afekcie.
Chociaż w tym przypadku zastanawiam się, czy śmierci ofiary można było uniknąć, gdyby zabójca i ofiara nie byli uwięzieni w wolierze, to przypadki dorosłych ptaków zabijających się nawzajem zdarzały się również na wolności, na przykład u spokrewnionych z mazurkami wróbli.
Teorie ewolucyjne przewidują, że konflikty między samcami powinny być w większości przypadków rozwiązywane przez popisy (np. śpiew) lub rytualne groźby, a nie przez intensywne walki. Walki mogą prowadzić do śmierci zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio poprzez zranienia, które w warunkach naturalnych mogą łatwo ulec zakażeniu.
Jeśli jednak szanse na zdobycie partnera w przyszłości są niewielkie, może być warto zaryzykować życie teraz i walczyć. U ssaków rywalizacja między samcami o szansę na rozmnażanie wydaje się być głównym powodem, dla którego dorosłe osobniki tego samego gatunku zabijają się nawzajem. Jednak u ptaków takie zachowanie wydaje się to być stosunkowo rzadkie i w wielu przypadkach dowody są tylko poszlakowe, a motyw niejasny.
Obecne technologie, takie jak monitoring wideo i fotopułapki, mogą pomóc rozwikłać zagadki zachowań zwierząt, nawet tych najbardziej brutalnych, zarówno w niewoli, jak i na wolności.
You can find the English version of this post here.
Photo by Takashi Yanagisawa via Pixabay